lunes, 4 de abril de 2011

To σώμα φωνάζει...αυτό που σωπαίνει το στόμα


Η ασθένεια είναι μια σύγκρουση μεταξύ της προσωπικότητας και της ψυχής. "Bach.

Πολλές φορές ...


Το κρυολόγημα "στάζει" όταν ο οργανισμός δεν κλαίει.


Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.


Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει.


Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει.


Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια πιέζει.


Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες.


Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει.


Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη.


Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες.


Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει.


Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει.


Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει.


Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνουν τα όρια της ανοσίας.


Τα γόνατα πονούν όταν η υπερηφάνεια σου δεν .


Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς ή / και έχεις κουραστεί να «ζουν».


Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Πώς μιλάνε στο σώμα σου;

Η ασθένεια δεν είναι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.

Φαίνεται ωραίο να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα:

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς.
Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ, φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, και όλα γίνονται, αν έχεις: ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ, μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ, άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ, αλλά πάνω απ 'όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΘΕΟΣ.

Nelson Torres, Doctor στη Ψυχιατρική (UCV) και ειδικός σε ψυχο-νευρό-ανοσογλωσσική PNIL στη Βενεζουέλα

miércoles, 16 de marzo de 2011

Μαζί-sleeping!!!Γιατί όχι?


Φυσικά τα παιδιά δε θέλουν να κοιμούνται μόνα τους!Ούτε θέλουν ούτε χρειάζεται. Τα παιδιά που δεν είναι σε επαφή με το σώμα της μητέρας τους, πειραματίζονται ένα αφιλόξενο άδειο σύμπαν που τους απομακρύνει από την επιθυμία της ευημερίας που έφερναν μαζί τους από την περίοδο που ζούσαν μέσα στη τρυφερή κοιλιά των μητέρων τους. Τα νεογέννητα μωρά δεν είναι έτοιμα για ένα άλμα στο τίποτα: σε μια κούνια χωρίς κίνηση, χωρίς μυρωδιά, χωρίς, ήχο, χωρίς αίσθηση ζωής. Αυτός ο διαχωρισμός από το σώμα της μητέρας προκαλεί περισσότερη ταλαιπωρία από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε και ορίζει ένα δεσμό μητέρας - παιδιού χωρίς νόημα. Δεν συμβαίνει τίποτα αν φέρουμε τα παιδιά στο κρεβάτι μας. Όλοι θα είμαστε ευτυχισμένοι. Αρκεί μόνο να κάνουμε την πρόβα για να βεβαιώσουμε ότι το παιδί κοιμάται με χαμόγελα, ότι η νύχτα είναι εύκολη και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό όταν υπάρχει ευημερία. Δυστυχώς οι νέες μητερές ειμάστε επιφυλακτικές για την ικανότητά μας να κατανοούμε τις ανάγκες των παιδιών μας που είναι σαφέστατα προφανείς. Κοινωνικά κυκλοφορεί η ιδέα ότι το να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες ενός μωρού, σημαίνει ότι μετατρέπεται σε "κακομαθημένο", παρόλο που κατά παράδοξο τρόπο, μια και δυο φορές έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που περιμέναμε, μιας και με το να μην κοιμόμαστε με τα παιδιά μας ούτε να αγγιζόμαστε ούτε να τα σφίγγουμε... αυτά θα μας διεκδικήσουν ακόμη περισσότερο. Σκεφτείτε ότι ο "χρόνος" για τα μικρά παιδιά είναι ένα γεγονός επίπονο και σπαρακτικό, αν η μητέρα δεν παραβρεθεί, σε αντίθεση με τις εμπειρίες μέσα στη μήτρα, όπου κάθε ανάγκη καλυπτόταν αμέσως. Τώρα η αναμονή πονάει. Αν τα παιδιά πρέπει να περιμένουν πολύ καιρό για να βρουν άνεση στην αγκαλιά της μητέρας τους, θα προσκολληθούν με σθένος στο στήθος, δαγκώνοντας, πληγώνοντας ή κλαίγοντας, έχοντας περιορισμένη πρόσβαση στο μητρικό σώμα. Ο φόβος θα είναι ο κυρίαρχος σύντροφος, γιατί θα ξέρουν ότι η απουσία της μητέρας θα τους ξανακατασπαράξει. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να απαιτούν φυσική επαφή, μιας και εξαρτώνται πλήρως από τη μητρική φροντίδα. Έχουν επίγνωση της εύθραυστης κατάστασής τους και κάνουν ό,τι πρέπει να κάνει κάθε υγιή παιδί: να απαιτούν κατάλληλη φροντίδα για την επιβίωσή τους. Η νύχτα είναι μεγάλη και σκοτεινή και κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να την περάσει όντας μόνο του. Ως πότε; Ωσότου το παιδί δεν το χρειάζεται άλλο.

by: Laura Gutman

sábado, 12 de marzo de 2011

10 πράγματα που έμαθα...


Πριν από λίγες εβδομάδες κλείσαμε τα δύο και άρχισα να σκέφτομαι πόσα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μου κυρίως αυτά τα έντονα δύο χρόνια, ώσπου μια ωραία μέρα έπεσα σε αυτό το τόσο γλυκό κείμενο που έγραψε μια μπλοκοφιλενάδα:

10 πράγματα που έμαθα από την Kyara


"10 πράγματα που έμαθα από το παιδί μου είναι ένα μπλογκοκαρναβάλι με σκοπό να μας κάνει να σκεφτούμε, μοιραστούμε, γελάσουμε, συγκινηθούμε και να μας δώσει μια ματιά εκ των υστέρων για το πόσο έχουμε μάθει από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι της μητρότητας.

Εδώ και εβδομάδες έχω στην αναμονή αυτό το post. Αλλά υπάρχουν ερωτήσεις που λατρεύω να με στοιχειώνουν, να με συνοδεύουν, να με εκπλήττουν σε κάθε στιγμή και να μου δίνουν τη δυνατότητα να βυθιστώ μέσα μου, να σταματήσω το χρόνο και να δω με άλλα μάτια την καθημερινότητα που με τυλίγει, να με ξαναβρώ και να ξαναβρώ σημασία στις απαντήσεις που βρίσκω. Φυσικά η Louma με το Amor Maternal μέσα από αυτό το μπλογκοκαρναβάλι έκανε μια από αυτές τις υπέροχες ερωτήσεις και εδώ και ένα μήνα τη γεύομαι, ανακαλύπτοντας με μέσα από αυτή.

Βρήκα πολλά, πάρα πολλά πράγματα για να γράψω και αποφάσισα να επιλέξω αυτά που σηματοδότησαν ένα πριν και ένα μετά, που μου έδωσαν μια νέα προοπτική και έδωσαν ζωή στη ζωή μου.

Έτσι πάει λοιπόν: σε αυτά τα 3 χρόνια, 1 μήνα και 24 ώρες ζωής (και 3 χρόνια, 10 μήνες και 20 μέρες από τη σύλληψη), η Kyara με έμαθε ότι:

Είμαι θηλαστικό και για ό,τι σέβεται την ανατροφή, με οδηγεί η μυρωδιά, το ένστικτο, το σώμα, η διαίσθηση.

Η αγάπη, το γέλιο, το παιχνίδι, η απόλαυση, τα χάδια, η παρουσία ποτέ δεν είναι αρκετά και πάντα υπάρχει χρόνος για αυτά.

Έχω στήθος, μήτρα, ωοθήκες και εξυπηρετούν τη ζωή.


Με το να ακούω, την ακούω, με ακούω, μας ακούω και με το να παρατηρώ, την παρατηρώ, με παρατηρώ, μας παρατηρώ.


Το να δίνεις ζωή είναι προνόμιο και ευθύνη. Είμαι μητέρα, μεγαλώνω μια κόρη, δεν έχω μια κόρη.


Η αγάπη είναι συγκεκριμένη, είναι επαφή, είναι σώμα, είναι παρουσία και μεταφράζεται στο να ακούς και να ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες τους. Δε φτάνει μόνο να την αγαπάς με τρέλα, σημασία έχει η ασφάλεια που νιώθει σε αυτή την αγάπη, η στήριξη που σημαίνει να γνωρίζει ότι αγαπιέται χωρίς όρους.


Δεν υπάρχουν καλύτερα παιχνίδια από τα κρεμμύδια, τα σκόρδα, οι κούτες, τα νομίσματα, το νερό, το χώμα, οι πέτρες. Ούτε καλύτερο παιχνίδι από το να τρέχεις κάτω από τη βροχή, να φτιάχνεις πυργάκια για να τα καταστρέφεις μετά, να βάφεις το ψυγείο, να χορεύεις...


Οι αξέχαστες βόλτες είναι αυτές που κάνουμε χωρίς βιασύνη, αυτές που μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε το βήμα ενός μυρμηγκιού, τη ζέστη του ήλιου, η κλίση του δρόμου...


Το πρωταρχικό εμπόδιο για να συνδεθώ με αυτήν με τον τρόπο που επιθυμώ, είναι οι δικές μου σκιές και δαιμόνια. Είναι οι φραγμοί και οι ελλείψεις μου που με αποστασιοποιούν.


Και το κυριότερο, η μητρότητα μετατρέπει και εξανθρωπίζει. Μέσα από τη συνειδητή μητρότητα άλλος κόσμος είναι εφικτός, γιατί όχι μόνο θα μεγαλώνουμε ανθρώπινα όντα με ζωτικές εμπειρίες που θα βασίζονται στην αγάπη και το σεβασμό, αλλά γιατί στην πράξη της μετατροπής των προτύπων ανατροφής και εκπαίδευσης, θα μετατραπούμε εμείς. Θα ξανα-δημιουργήσουμε και θα ξανα-γίνουμε όντα με σεβασμό, ευθύνη, αγάπη.


Σε ευχαριστώ Kyara! και σε ευχαριστώ Louma!


 

Σε ευχαριστούμε όλες οι Μάνες Γης Violeta!!!

jueves, 10 de marzo de 2011

Κύκλος Σεμιναρίων Παιδικής Ρεφλεξολογίας για γονείς

ΚΥΚΛΟΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑΣ για γονείς με παιδιά από 4 μηνών εως 5 χρονών. 

Πρόκειται για έξι δίωρα μαθήματα στα οποία οι οικογένειες θα μάθουν να χαλαρώνουν και να διεγείρουν τις περιοχές που αντανακλώνται στα πατουσάκια των μωρών και των παιδιών τους, υπεύθυνες για ενοχλήσεις όπως ο διαταραγμένος ύπνος, στρες, πεπτικά προβλήματα, προλήματα οδοντοφυίας, κολικοί, κρυολογήματα κτλ. 

Η ρεφλεξολογία είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για τους γονείς που θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη για την υγεία των παιδιών τους! Με τη ρεφλεξολογία μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να επιλύσουν αδιαθεσίες (ωτίτιδες, γρίπες, διάρροια, εμετούς, συνάχι κτλ.) Τα μωρά και τα παιδιά ανταποκρίνονται ιδιαίτερα στις αντανακλώμενες περιοχές του ποδιού. Η εφαρμογή αυτής της τεχνικής τα βοηθά να απαλλαγούν από μικρά προβλήματα και να επαναφέρουν ισορροπία σε όλα τα συστήματα (ανοσοποιητικό, νευρικό, πεπτικό, αναπνευστικό και ούτω καθεξής.)

1ο μάθημα
Χαλάρωση

2ο μάθημα
Ανοσοποιητικό Σύστημα

3ο μάθημα
Πεπτικό Σύστημα

4ο μάθημα
Ουροποιητικό Σύστημα

5ο μάθημα
Αναπνευστικό Σύστημα

Κόστος κύκλου σεμιναρίων: 100€ ανά οικογένεια
Ημερομηνίες: 11,13,18,20,27 Απριλίου
Ώρα: 17-19μμ

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο mmantza@hotmail.com.
Μαρία Μαντζάκου
Ρεφλεξολόγος εξειδικευμένη σε βρέφη και παιδιά
Πιστοποιημένη MareDoula, Σύμβουλος Μητρότητας και Λοχείας



Ο κύκλος σεμιναρίων θα γίνει στο
ΥΠΟΓΕΙΑΚΙ ΤΗΣ « ΜΑΝΑΣ ΓΗΣ»
ΠΛΑΤΩΝΟΣ 6 ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ

Δείτε το χάρτη εδώ
Check the map

map


ΑΠΟ ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ ΕΞΟΔΟΣ 9 ΛΕΩΦ.ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Βγαίνοντας απο Αττικη οδό στρίβετε με κατεύθυνση προς Κηφισιά . Ανηφορίζετε τη Λεωφ. Ηρακλείου και περίπου στο 1 χιλιόμετρο συναντάτε το πρώτο μεγάλο φανάρι –ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΕ Λεωφ. Ειρήνης(ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΜΠΑΚΑΣ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΑΣ ΧΕΡΙ). Συνεχίζετε σιγά σιγά ΕΥΘΕΊΑ για περίπου 200 μέτρα (μετά τα φανάρια)και η ΠΛΑΤΩΝΟΣ είναι το πρώτο πολυ μικρο στενό (πεζοδρομος) δεξιά , μετά το δέντρο!!

Απο ΜΑΡΟΥΣΙ
Κατηφορίζοντας τη Λεωφ Ειρήνης (πρώην Αμαρουσίου) και αφού περάσετε την Πεύκη στο αριστερό σας χέρι βλέπετε ενα σουπερ Μαρκετ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ. Στρίβετε στο 3ο στενό δεξιά μετά το Σκλαβενίτη –Οδός Μακρυγιάννη και το πρώτο στενάκι-πεζοδρομος δεξιά είναι η Πλάτωνος. Προσοχή πάνω στη Μακρυγιάννη είναι τοποθετημένες και οι ταμπέλες προς Κηφισιά (για να καταλάβετε οτι στρίβετε στο σωστό στενό) .

Α8-Λεωφορείο που σταματάει μπροστά στο ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΜΠΑΚΑΣ απόσταση 5 λεπτά με τα πόδια

domingo, 23 de enero de 2011

Γυναίκες μπορούμε!!!


Χτες το βράδυ διάβαζα ένα άρθρο που μου ήρθε μέσω μέιλ για τις φιλικές σχέσεις μεταξύ γυναικών και έπεσα για ύπνο σκεπτόμενη τη γυναικεία φύση. Άνοιξα τα μάτια μου το πρωί και ένα σωρό σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Σηκώθηκα γρήγορα για να γράψω πριν ξυπνήσει η μικρή μου.
Το άρθρο έλεγε περίπου το εξής:

  
Διάσκεψη στο Stanford

Το τελευταίο έγγραφο σχετικά με τη σύνδεση νου-σώματος, τη σχέση μεταξύ στρες και τη σωματική δυσφορία.

Ο ομιλητής (επικεφαλής της ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ), δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι ένα από τα καλύτερα πράγματα που ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει για την υγεία του είναι να παντρευτεί μια γυναίκα, ενώ μια γυναίκα, ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να κάνει για την υγεία της είναι να καλλιεργήσει τη σχέση της με τις φίλες της. 
Αρχικά, όλοι γέλασαν, αλλά μιλούσε σοβαρά.

Οι γυναίκες επικοινωνούν μεταξύ τους με διαφορετικό τρόπο και παρέχουν τα συστήματα υποστήριξης που τις βοηθούν να αντιμετωπίσουν το άγχος και τις δύσκολες εμπειρίες της ζωής. Φυσικά, αυτή η ποιότητα "χρόνος για τις φίλες" μας βοηθά να παράγουμε περισσότερη σεροτονίνη, ένας νευροδιαβιβαστής που βοηθά την καταπολέμηση της κατάθλιψης και μπορεί να παράγει μία γενική αίσθηση ευεξίας. Οι γυναίκες μοιράζονται τα συναισθήματά τους, ενώ οι άνδρες συχνά συναναστρέφονται σε σχέση γύρω από τις δραστηριότητες. Οι άντρες σπάνια θα καθίσουν με έναν φίλο μιλώντας για το πώς αισθάνονται για οτιδήποτε, ή πώς είναι η προσωπική τους ζωή. Εργασία; Ναι Sports; Ναι αυτοκινήτο; Ναι Ψάρεμα, κυνήγι, γκολφ; Ναι, αλλά τα συναισθήματά τους; Πολύ σπάνια. Οι γυναίκες το κάνουν όλη την ώρα. Μοιραζόμαστε από την ψυχή μας με τις αδελφές μας και, φυσικά, είναι πολύ καλό για την υγεία μας. Ο ομιλητής είπε ότι η παρέα με μια φίλη είναι τόσο σημαντική για τη συνολική υγεία μας, όπως το τρέξιμο ή το γυμναστήριο.

Υπάρχει μια τάση να πιστεύουν ότι όταν κάνουμε "άσκηση" κάνουμε κάτι καλό για το σώμα μας, αλλά όταν μιλάμε με τις φίλες μας, χάνουμε χρόνο και θα πρέπει να απασχολούμαστε με πιο παραγωγικές εργασίες. 
Δεν είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα, είπε με το να μη δημιουργούμε και διατηρούμε την ποιότητα των σχέσεων με άλλους ανθρώπους, είναι τόσο επιβλαβής για τη σωματική μας υγεία όπως το κάπνισμα! Ως εκ τούτου, κάθε φορά που καθόμαστε για να συνομιλήσουμε με τη φίλη μας, δώστε λίγα χτυπηματάκια στην πλάτη και συγχαρείτετον εαυτό σας για το ότι κάνετε κάτι χρήσιμο για την υγεία σας. Στην πραγματικότητα, είμαστε πολύ πολύ τυχερές. Έτσι ας τσουγκρίσουμε για τη φιλία με τις φίλες μας. Είναι προφανώς πολύ καλό για την υγεία μας.



Και σκεφτόμουν πόση δύναμη έχουμε εμείς οι γυναίκες που δεν γνωρίζουμε ή έχουμε κρυμμένη κάτω από αυτό το πέπλο των κοινωνικών αντιλήψεων. Βρίσκομαι σε συναντήσεις πενήντα γυναικών και αισθάνομαι την ενέργειά μας να διαχέεται στο σύμπαν και μια δύναμη ικανή να ταρακουνήσει την υφήλιο ολόκληρο. Συναναστρέφομαι γυναίκες που αγωνίζονται, που έχουν επανασυνδεθεί με τη θηλυκότητά τους και παλεύουν. Η αγαπημένη μου δασκάλα, Angeles, άγγελος κανονικός, που με τη σοφία της παλεύει για ένα μη βίαιο ερχομό στον κόσμο, για αυτά τα πλάσματα που τους στερούμε την παιδική τους ηλικία, η Anais, με αυτή την ηρεμία στο πρόσωπό της, έγκυος στο τέταρτο παιδί της που ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο το μωράκι της στο σπίτι μετά από τρεις προγραμματισμένες καισαρικές, η Imma, δούλα, συνοδεύοντας εγκύους στη μοναδική αυτή στιγμή του τοκετού τους και που πρόσφατα έκανε το όνειρό της πραγματικότητα:απέκτησε τον τίτλο της μαίας! Η αγαπημένη μου φίλη Ασπασία με την οποία όχι τυχαία συναντήθηκαν οι δρόμοι μας μέσω της μητρότητας. Η Ασπασία με το άσβηστο πάθος αρνείται, θυμώνει, συνδιαλλέγεται, ψάχνει, μιλά και δρα. Η μικρή μου Αριάδνη που διαρκώς μου λέει «Μαμά δε μπορώ» πριν ακόμη καν δοκιμάσει (πόσες πληροφορίες είναι άραγε εγγεγραμμένες στο DNA σου μικρή μου;) Μικρέ μου άγγελε, μπορείς, γιατί μπορώ και εγώ, γιατί μπορούμε, γιατί ναι μπορούμε!
Ας σταματήσει πια αυτή η τρομοκρατία ενάντια στις γυναίκες ότι δεν είναι ικανές να γεννήσουν, ας σταματήσουμε να βλέπουμε την περίοδό μας σαν κάτι ενοχλητικό, είναι μαγικές οι λειτουργίες του γυναικείου σώματος, ας επανασυνδεθούμε με τη θηλυκότητά μας, γιατί γυναίκες είμαστε και μπορούμε να γεννάμε αν μας αφήσουν ήσυχες, γυναίκες είμαστε και λατρεύουμε το σώμα μας, γυναίκες είμαστε και δε φοβόμαστε να το φωνάξουμε.
Γυναίκες μπορούμε!!!!!!!! Γυναίκες σκεφτείτε πόσους αιώνες κουβαλάμε στα κύτταρά μας, πόσο μας έχουν καταπιέσει και πόσο μόνες μας φτάσαμε στο άλλο άκρο να απαρνηθούμε τη μαγεία της γυναικείας μας φύσης! Ας συμφιλιωθούμε με τη φύση μας και ας ακολουθήσουμε τα ένστικτά μας !

 

lunes, 20 de diciembre de 2010

Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Σκεφτόμουν πριν από μέρες ότι πλησιάζουν οι γιορτές και αυτός ο φρενετικός ρυθμός αγορών, κατανάλωσης κτλ και κάθε μέρα σκεφτόμουν πώς να το αποφύγω χωρίς να παρεξηγηθώ... Και να που μια μέρα έπεσα πάνω σε αυτό το απλό κείμενο της Laura Gutman και αισθάνθηκα ανακουφισμένη! Σας το παραθέτω σε δική μου μετάφραση και απλά σας καλώ να αφιερώσετε, να αφιερώσουμε λίγο εσωτερικό χρόνο αυτές τις μέρες να συλλογιστούμε, να ακούσουμε, να αφουγκραστούμε!


Τα εσωτερικά Χριστούγεννα


Τα Χριστούγεννα έχουν γίνει ένας εξαντλητικός αγώνας μαζικών αγορών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων, ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών, i-phone, i-pod, και οποιοδήποτε άλλο πλαστικό παιχνίδι σε τόση τεχνολογία. Οι κύριοι καλεσμένοι στη γιορτή είναι οι πιστωτικές κάρτες, οι οποίες αιμορραγούν στην προσπάθειά τους να καλύψουν όλα τα κενά ύπαρξης. Τρώμε μέχρι σκασμού, διαφωνούμε με ποιό μέρος της οικογένειας θα περάσουμε τις γιορτές, ανοίγουμε τα δώρα εν μέσω παιδικών κλαμάτων...και καταλήγουμε εξουθενωμένοι μετά τον φοβερό μαραθώνιο.


Βαθύτερα, κάθε Δεκέμβριο μοιραζόμαστε το τελετουργικό της ανάμνησης μιας απλής και μοναδικής εμπειρίας: την ιστορία μιας μητέρας που έζησε τη γέννα της στη μέση της φύσης, ανάμεσα στις κατσίκες, γαϊδούρια και τα βόδια τους, προστατευόμενη από ένα άτομο που ονομάζεται Ιωσήφ. Σύμφωνα με κάποια κείμενα, ο Ιωσήφ πήγε να ψάξει για την μαία, αλλά όταν έφτασε η μαία, είχε ήδη γεννηθεί ο Ιησούς. Η γυναίκα κοιτάζοντας τη σκηνή, δήλωσε: «Αυτό το παιδί που μόλις γεννήθηκε, θηλάζει ήδη το γάλα της μητέρας της, θα γίνει ένας άνθρωπος που θα κρίνει με αγάπη και όχι σύμφωνα με το νόμο." Αυτό το πολύτιμο πλάσμα ήρθε στον κόσμο σε μια ιερή ατμόσφαιρα με τη ζέστη του αχυρώνα και υπό την έκσταση του βλέμματος όλο αγάπη της μητέρας του. Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, γιορτάζουμε ακόμη τη γέννηση ενός παιδιού σε καλές συνθήκες και σεβόμαστε το θαύμα της ζωής.


Κατά αυτό τον τρόπο, τα Χριστούγεννα θα πρέπει να αποτελούν την ευκαιρία να αποτιμούμε φόρο τιμής σε κάθε νέα γέννηση προστατευμένων και φροντισμένων βρεφών . Αυτά τα παιδιά θα γίνουν μια γενιά ανδρών και γυναικών που θα φέρουν τη σοφία και την εσωτερική ειρήνη στον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, ας αποφασίσουμε αν μας ενδιαφέρει τόσο πολύ να συνεχίσουμε να καταναλώνουμε με παροξυσμό τρέφοντας το τίποτα , ή αν είναι η στιγμή να προσφέρουμε καθαρότητα, στήριξη και αγάπη σε κάθε γυναίκα που είναι έτοιμηνα γεννήσει, γαλουχώντας το μέλλον.


Laura Gutman

Καλές γιορτές!

martes, 26 de octubre de 2010

Παιδική ρεφλεξολογία - Ανοσοποιητικό σύστημα

Πλησιάζει ο χειμώνας και οι αρρώστιες κάνουν την εμφάνισή τους. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να δυναμώσουν και να καταπολεμήσουν οποιαδήποτε απειλή; Δείτε το παρακάτω βίντεο με το μασαζάκι ρεφλεξολογίας στα πατουσάκια για το ανοσοποιητικό σύστημα και δοκιμάστε το! Θα εντυπωσιαστείτε με τα αποτελέσματα!!!


 




 

Με όλη μου την αγάπη Μαρία "Μάνα Γης"

Related Posts with Thumbnails